Simeon ten Holt (1923 – 2012)
Canto Ostinato (1979)

Canto Ostinato is een tonale compositie van variabele lengte voor toetsinstrumenten van de Nederlandse componist Simeon ten Holt (1923-2012). Het stuk werd gecomponeerd tussen 1973 en 1976 onder de naam Perpetuum. Een paar maanden voor de eerste uitvoering werd de titel Canto Ostinato gekozen. Canto (cantate) verwijst naar de melodie of een kort muzikaal motief; Ostinato verwijst naar herhaling. De première van het stuk werd uitgevoerd op 25 april 1979 in de Ruïnekerk te Bergen (Noord-Holland). Canto Ostinato wordt gerekend tot de minimalistische muziek. Ten Holt schreef het stuk nadat hij was gestopt met het serialisme. Het werk is al spelend op het klavier ontstaan en hij duidde de opbouw liever aan als de ontwikkeling van een genetische code. De componist creëerde meer dan honderd losse korte secties in bes mineur van enkele maten. Uiteindelijk was het componist Andries Hubers die de secties samenvoegde tot een partituur. Daarna bewerkte Ten Holt de partituur nog vaak zodat er uiteindelijk meerdere versies van het stuk ontstonden.

De partituur van Canto Ostinato heeft één hoofdpartij, aangegeven met accolades. Deze vormt de basis van het stuk en zo is het ook door één pianist te spelen. Onder de hoofdpartij is een extra partij voor de linkerhand en boven de hoofdpartij zijn twee partijen voor de rechterhand. Door de verschillende variaties kunnen de spelers kiezen. Ten Holt gaf veel vrijheid aan de uitvoerenden: het aanleggen van de accenten, welke secties ze wilden spelen, hoe ze omgingen met herhalingen. De partituur diende meer als een schets te worden benaderd dan als een voorschrift. Daarentegen hebben de verschillende secties vaste plekken in de progressie van het stuk die niet verwisseld kunnen worden zonder de melodie te breken. Ten Holt was ook duidelijk in het aan te houden tempo en stond afwijzend tegenover improviseren in de zin van eigenhandig toevoegen van noten.
De speelduur kan variëren van zestig minuten tot enkele uren. Over de lengte van de uitvoeringen zegt Ten Holt in zijn memoires: “Ook de veronderstelling van hoe-langer-hoe-beter is een vergissing als de spanning tussen twee tijdpunten ontbreekt en er niet meer klinkt dan zinloze herhaling van hetzelfde”.

Geerten van de Wetering (1985) is organist van de Kloosterkerk in Den Haag. Met het in 2021 opgerichte Podium21 initieert hij grensverleggende programma’s rond het orgel in combinatie met andere kunstdisciplines, zoals met film, video-art, theater of dans, die een breed publiek weten te bereiken. Hedendaagse muziek en improvisatie vormen een belangrijk onderdeel van zijn werkzaamheden. In 2018 won Geerten het Internationaal Improvisatieconcours Haarlem, eerder was hij finalist bij improvisatieconcoursen in Schlägl (O) en Westfalen (D). Hij werkte mee aan tientallen premières van nieuwe werken, zowel solo als in ensembleverband, van o.a. Guus Janssen, Leonard Evers, Kate Moore, Klaas de Vries en Oene van Geel. Hij is als organist verbonden aan het Herz Ensemble en de Residentie Bach Ensembles, waarmee hij o.a. de maandelijkse Bachcantatediensten in de Haagse Kloosterkerk uitvoert. Geerten concerteert in binnen- en buitenland en werkt geregeld mee aan radio- en CD-opnames. CD’s waarop zijn spel te horen is werden in de pers enthousiast ontvangen. Ook componeert hij; recent zijn enkele werken van hem uitgegeven.
Geerten studeerde orgel en improvisatie bij Jos van der Kooy en kerkmuziek en koordirectie bij Theo Goedhart aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag. Tevens studeerde hij politicologie aan de Universiteit Leiden. Na het behalen van zijn mastergraad orgel volgde hij een postgraduale aan de Universität der Musik in Wenen bij Roman Summereder (20e eeuwse muziek) en Peter Planyavsky (improvisatie). Daarnaast ontving hij lessen van Ansgar Wallenhorst (improvisatie) en Wiecher Mandemaker (koordirectie).